از زمان تولید این لندرور همواره نیازبه ساخت خودرویی لوکس با توانایی هایی مناسب

سفرهای آفرود حس می شد.

ایده های مختلفی برای این خودرو مورد تحقیق و بررسی قرار گرفت اما به علت بودجه های

محدود تحقیقاتی و نیز حضور موفق مدل های مختلف لندرور  این پروژه ازهمان ابتدا مسکوت

باقی ماند.

اما در اواسط سال 1960 عوامل مختلفی دست به دست هم داد و و با توجه به نیاز روزافزون

خودرویی این چینی وهمچنین کاهش تولید خودروهای نظامی تحقیق در باره ی این پروژه از

سر گرفته شد.

اوایل سال 1966 استیشن واگنی موقت به عنوان طرح اولیه وارد میدان شد.

 

 

نمونه اولیه در ژويیه 1967 برای گذر از مراحل تست آماده شد.سیستم ترمز کاسه ای لندرور

برای این خودرومناسب تشخیص داده نشد و سیستم ترمز 4 چرخ دیسکی برای ان در نظر گرفته

شد. جهت پایداری بیشتر برای اولین بار در سیستم تعلیق فنر مرکزی یا کمک زیر اطاق در مرکز

ثقل آن تعبیه شد تا بهترین سیستم تعلق دنیای 4*4 (آفرود) متولد شود.

تولید رنجرور کلاسیک در مدت زمانی بیش از25 سال ادامه داشت و در نهایت در سال 1996 و با

گذشت 2 سال از تولید نسل دوم خود به پایان رسید. امروزه بسیاری از دوستداران و آفرودر های

حرفه ای رنجرور  کلاسیک را بهترین گزینه برای سفرهای آفرورد می دانند و آن را خودرویی منحصر

به فرد معرفی می کنند.

این ماشین آفرود علاوه بر توانایی های عالی در خارج از راه، تنها وسیله نقلیه ای ست که به عنوان

یک اثر هنری در موزه ی لوور پاریس برای بازدید عموم به نمایش گذاشته شده است .